پودر قطعه شويي پودر نانو كارواش
پودر قطعه شويي پودر نانو كارواش
بخش هاي خوراكي كه قابليت هضم متغير را نشان مي دهند غير ايده آل در نظر گرفته مي شوند (ون سوست، 1994). اگرچه بخش NDS خوراك تقريباً كاملاً در دسترس است (ون سوست، 1994)، تغييرپذيري كسر NDS در خوراك هاي آزمايش شده مي تواند به دليل تأثير تانن ها باشد، زيرا آنها مي توانند با كربوهيدرات ها و آنزيم ها واكنش دهند. و پروتئين هاي خوراك براي تشكيل كمپلكس هاي غير قابل هضم (هاگرمن و همكاران، 1992؛ ريد و سولر، 1987؛ رابينز و همكاران، 1987). به گفته ريد و همكاران. (1990)، اكثر كمپلكس هاي تشكيل شده در مواد شوينده خنثي محلول نيستند. همانطور كه كمپلكس ها در بخش NDF مدفوع بازيابي مي شوند، نسبت NDS در مدفوع كاهش مي يابد و بنابراين ارزش هضم واقعي NDS بيش از حد برآورد مي شود. بنابراين، وجود تانن در جيره ممكن است منجر به شيب بالا در تست لوكاس شود. ريد و همكاران (1990) دريافتند كه نيتروژن در برخي از گونه هاي استوايي به دليل وجود تانن از نظر تغذيه اي يكنواخت نيست. با اين حال، درجه رسوب پروتئين ها به وزن مولكولي و واكنش پذيري بستگي دارد تا محتواي تانن ها (كومار، 1983؛ مككار و همكاران، 1990؛ هاگرمن و همكاران، 1992). احتمالاً در اين زمينه است كه هيچ رابطه معني‌داري (05/0p>) بين محتواي تركيبات فنلي در خوراك‌ها و قابليت هضم واقعي تخميني بخش NDS وجود ندارد.يافته هاي اين مطالعه با يافته هاي Van Soest (1967)، Seoane (1982)، Laforest و همكاران در تضاد است. (1986) و كريستن و همكاران. (1990)، كه گزارش داد NDS در برخي از يونجه ها و سيلوهاي معتدل حبوبات و علف از نظر تغذيه يكنواخت است. با اين حال، در آزمايش ديگري از لوكاس با مقداري علف معتدل و حبوبات، Aerts و همكاران. (1978) محتويات سلولي را از نظر تغذيه اي يكنواخت نديدند. نويسندگان مقادير قابل هضم واقعي را بسيار بيشتر از 100٪ به دست آوردند و پيشنهاد كردند كه اين ممكن است ناشي از افزايش قابليت هضم واقعي محتويات سلولي با افزايش درصد محتويات سلولي، يا از كاهش ماده متابوليك با افزايش درصد محتويات سلولي يا هر دو باشد.در مطالعه حاضر، مقادير متابوليك برآورد شده از آزمون لوكاس براي گونه‌هاي منفرد به جز برگ‌هاي F. albida تفاوت معني‌داري (05/0p>) با صفر نداشت. ميانگين كسر متابوليك كمتر (3.4 گرم در 100 گرم مصرف DM) از آنچه توسط Van Soest (1967)، Aerts و همكاران گزارش شده بود، بود. (1978)، لافورست و همكاران. (1986)، Seoane (1982)
برچسب:
